Araştırmacılar, Pompeii volkanik patlaması kurbanlarının iskelet kalıntılarında korunan DNA’yı inceledi.
MS 79’da, Somma-Vezüv volkanik sisteminin şiddetli patlaması, Roma kenti Pompeii’yi yuttu. Bu büyük patlama, sakinlerini kalın bir volkanik kül tabakasının altına hapsetti ve birçok cesedin korunmasına yol açtı.
Çürüyen bedenlerin bıraktığı boşluklara alçı dökülerek oluşturulan beden kalıpları için belirtelim ki, uzun zamandır Pompeii’nin anlatısının merkezinde yer alıyor.
Harvard Üniversitesi’nden David Reich ve Alissa Mittnik liderliğindeki bir araştırma ekibi, bu bireylerin antik DNA’sını araştırdı. Genetik yapılarını analiz ederek şaşırtıcı bulgular ortaya çıkardılar.
Örneğin, anne ve çocuk olduğu düşünülen bir çift aslında akraba olmayan yetişkin bir erkek ve çocuktu.
İtalya’daki Universita di Firenze’den ve çalışma ekibinin bir parçası olan David Caramelli, “Bu çalışma, sınırlı kanıtlara dayanan anlatıların ne kadar güvenilmez olabileceğini, genellikle o dönemdeki araştırmacıların dünya görüşünü yansıttığını gösteriyor” dedi.
İlginizi Çekebilir: Pando dünyanın en eski yaşayan organizması olabilir
Araştırmacılar, bu ifşanın Pompei’nin 1700’lerde yeniden keşfedilmesinden bu yana inşa edilen tarihi anlatıya meydan okuyabileceğini belirtiyor.
Bu çalışma için araştırmacılar vücut kalıplarından alınan antik DNA’yı analiz etti.
Genetik analiz, bu bireylerin cinsiyet ve ailevi bağlantılarının, modern varsayımlara dayalı olarak daha önce yapılan yorumlardan önemli ölçüde farklı olduğunu ortaya koyuyor.
Reich, “Sağladığımız bilimsel veriler her zaman genel varsayımlarla örtüşmüyor” dedi.
“Örneğin, dikkate değer bir örnek, altın bilezik takan ve geleneksel olarak anne ve çocuk olarak yorumlanan bir çocuğu tutan bir yetişkinin, akraba olmayan yetişkin bir erkek ve çocuk olduğu keşfidir.
Benzer şekilde, kız kardeş veya anne ve kız olduğu düşünülen bir çift bireyin en az bir genetik erkek içerdiği bulundu. Bu bulgular, geleneksel cinsiyet ve ailevi varsayımlara meydan okuyor,”
Kalıplardaki parçalanmış kalıntılardan DNA çıkardılar. Özellikle, şu anda restorasyonu yapılan 86 kalıptan 14’ünü analiz için seçtiler.
Bu metodoloji için belirtelim ki, 14 bireyin genetik ilişkilerinin, biyolojik cinsiyetinin ve atalarının kökenlerinin ortaya çıkmasına yol açtı.
Şaşırtıcı bir şekilde, bulgular, esas olarak kalıpların fiziksel görünümüne ve düzenlenmesine dayanan uzun süredir devam eden varsayımlarla çelişiyordu. Ayrıca, çalışma Pompeii sakinlerinin çeşitli kökenlerine ışık tutuyor.
DNA kanıtları, şehrin çeşitli kültürlerin bir araya geldiği bir pota olduğunu ve Akdeniz’in çeşitli bölgelerinden insanların oraya yerleştiğini gösteriyor.
Sonuçlar, esas olarak doğu Akdeniz bölgesinden gelen göçmenlerden kaynaklanan çeşitli bir genetik geçmişi ortaya koydu. Bu bulgu, “Roma İmparatorluğu’nun kozmopolit doğasını” vurgulayarak, kapsamlı ticaret ve kültürel değişim ağını vurguluyor.
Mittnik, “Bulgularımız, arkeolojik verilerin yorumlanması ve antik toplumların anlaşılması için önemli çıkarımlara sahip” dedi.
Mittnik basın bülteninde de, “Modern varsayımlara dayalı yanlış yorumlamalardan kaçınmak için genetik verilerin arkeolojik ve tarihi bilgilerle bütünleştirilmesinin önemini vurguluyorlar. Bu çalışma ayrıca Pompeii nüfusunun çeşitli ve kozmopolit doğasını vurguluyor ve Roma İmparatorluğu’ndaki daha geniş hareketlilik ve kültürel değişim modellerini yansıtıyor,” sonucuna vardı.
Çalışma için ekleyelim ki Current Biology dergisinde yayımlandı.
